Ατενιζοντας στην κραυγαζουσα
σιωπη της νυχτας,το ουρανιο στερεωμα,παρατηρουμε και λαμψεις απο μακρινα
αστρα,τα οποια επαψαν να υπαρχουν ,εδω και δεκαδες χιλιαδες χρονια.Βλεπουμε την
κατασταση τους,οπως προυπηρξε,με εντυπωσιακη χρονοκαθυστερηση.Αντικριζουμε,μια
θολη εικονα τους,η οποια.. αλητεψε, στην μεταφορα της στα ματια μας,οσο
χρειαστηκε να διαπερασει την αβυσσο,για να την απολαυσουμε.Αυτο ομως δεν ξεγελα
τον αδυσωπητο συμπαντικο χρονο.Παραπλανα ,με γλυκητητα,μονον τις πεπερασμενες
αισθησεις μας..Τα αστρικα αυτα φωτα,ειναι νεκρα.Δεν υπαρχουν πια.Εχουν
εξαυλωθει.
.
.Παρεδοθησαν στην μοναδικη
αγαπη,που επιδεικνυει ,ολοκληρη η πλασις στα πλασματα της,απο τα αστερια ,στους
κομητες,στους πλανητες,στους Ηλιους,στους γαλαξιες..Και γιατι οχι...και στους
ανθρωπους,στους πιθηκους,στους τραγους και στα φυτα..Και η αυστηροτητα της
αστειρευτης στοργης της κοσμικης ζωης,στις ανοργανες και ενοργανες
οντοτητες,φερει παντα ενα ανεξαλειπτο ονομα..και μια αβασταχτη
σφραγιδα...Θανατος..
.
Ο μεγας Νιτσε,στον προλογο του
Ζαρατουστρα,καθηλωνει με την προφητικη του διαυγεια,προδιασαλπιζοντας την
κνεφωδη εποχη,μετα την απογραφη της πτωσεως του εβραικου Θεοπαλαβοδαιμονος,στις
ταλανισμενες συνειδησεις των Ευρωπαιων,την επελευση του μεσοδιαστηματος του
σπαρακτικου,μαζικου μηδενιστικου κενου,απο το οποιο ,θα προκυψει η ..ψιλη
κρισαρα για την πλαστουργηση μιας νεας αριστοκρατικης,φυλετικης Αρετης..
.
